1. februara 1932. godine, u Prijepolju je izašao prvi broj lista „Sandžak“čiju tradiciju preko 8 decenija neguje sadašnje lokalno glasilo, list „Polimlje“.

U godinama u kojima se broj pismenih ljudi u tadašnjem Sandžaku merio jedva trocifrenim brojkama, i vremenu koje je neposredno prethodilo novoj svetskoj kataklizmi, u Prijepolju je pokrenuta NOVINA.

List „Sandžak“ , kako je u „glavi“ pisalo „ZA KULTURNO I EKONOMSKO PODIZANJE SANDŽAKA“ pokreće, uređuje i izdaje MILIVOJE ŽUGIĆ, istaknuti intelektualac i novinar.

List je, zbog svoje humanističke i socijalne dimenzije koja je naginjala idejama sa kojima se tadašnji režim nije baš slagao, često zabranjivan. To je i bio razlog da se menjalo i njegovo ime. Kako bi ga cenzori zabranili, tako bi se, nakon kraćeg vremena, pojavljivala ista novina ali sa drugačijim imenom! Od „Sandžaka“ preko „Novog Sandžaka“, „Raške“ opet do „Sandžaka“...

A onda je došao rat u kome nije bilo uslova, ljudi ni kapaciteta da se prave gradjanske novine. Čekalo se obećano „novo vreme“ a u njemu se, 1952. godine, našlo potencijala za nastavak novinarske tradicije u Prijepolju. List je obnovljen pod imenom „Glas Polimlja“ a kako bi se priča zaokružila, devedesetih godina prošlog veka novini je „amputiran glas“, pa joj je vraćeno ime koje je u narodu, zapravo, stalno nosila: Polimlje!

Od 1932 do danas iz štampe je, u dinamici kakvu su diktirali najpre cenzori i polupismeni žandari, zatim hronična besparica koja je premoštavana čak i tako što je vlasnik „Sandžaka“ Milivoje Žugić prodao očevu livadu kako bi platio troškove štampanja, rat i bežanija, izašlo je oko 2700 brojeva.

Obnovljen 1952. godine, List se ustalio u najpre petnaestodnevnoj a kasnije u sedmičnoj dinamici u kojoj i danas izlazi.

Uz puno (opet) finansijskih problema.

Dakle, preko osam decenija List je redovan hroničar burnih društvenih, ekonomskih, kulturoloških i drugih promena ovog područja. Jedno vreme je izlazio kao međuopštinsko glasilo da bi birokratski apetiti i želja da NOVINA bude lokalno političko sredstvo, razbili nekadašnje POLIMLJE u tri patuljasta lista od kojih se održalo jedino ono koje je imalo temelje u Žugićevom „Sandžaku“ iz 1932.

Iz zgrade nekadašnjeg Komiteta, odlukom tadašnjeg političkog rukovodstva, „Polimlje“ je preseljeno 1976. godine u prostorije u zgradi Opštinskog suda, Nekadašnja sala za skupštinska zasedanja je pregrađena sa nekoliko montažnih zidova, a 1978-1979. u prizemlju, montirana je nova radio oprema, pa je integrisano preduzeće od 1979. godine do danas, ili do juče bolje rečeno, bilo smešteno u prostoru koji faktički, tj. formalno, nije njegova imovina, ali šta je i čije je šta bilo sedamdesetih godina prošlog veka?

Sa Radijem Informativno preduzeće „Polimlje“ dobija „svežu krv“. Okuplja se tim profesionalaca koji su pune tri decenije „pravili List i Radio“ koji su imali ime i prezime na tadašnjoj medijskoj sceni Srbije. Medjutim...

2007. godine preduzeće „Polimlje“ sa sve Radijem i Listom, tradicijom i istorijom, prodato za početnu cenu na aukcijskoj prodaji u Republičkoj Agenciji za privatizaciju a ne dugo potom je Savet RRA ODBIO da dodeli frekvenciju tadašnjem Radio Polimlju koje je dobijalo najviša profesionalna priznanja koja su dodeljivana lokalnim radio stanicama u Srbiji! Radio se gasi jednim birokratskim podilaženjem dnevno-političkim interesima. Frekvenciju dobijaju „navrat-na nos“ formirani radio 033 i radio Mileševske eparhije...

List „Polimlje“ još traje!

Uz štampano izdanje, početkom 2016. pokreće se i elektronska verzija i istoimeni sajt.

Uz nepromenjeno profesionalno geslo: LIST ZA PISMENO GRADJANSTVO I ČITAOCE!